In de winter lekker even de zon opzoeken. Wie wil dat nou niet? Wij hebben het de afgelopen jaren een paar keer gedaan, en ik moet zeggen: het bevalt uitstekend! Maar waar ga je heen? Wij gingen half februari. Dan zijn Europese bestemmingen nog niet zonzeker genoeg. Curaçao, Mexico, Cuba of Bali zijn natuurlijk prima mogelijkheden, maar wel een heel eind vliegen. Dit jaar besloten we naar Gambia te gaan. Dat is maar zes uur vliegen en er is ook maar 1 uur tijdverschil (in de winter) met Nederland. Dat is natuurlijk mooi meegenomen. Maar Gambia, ook wel weer spannend. Toch een derde wereld land. Hoe is het om in zo’n land als “rijke toerist” vakantie te vieren?
Ik neem je in een paar blogs mee naar Gambia om mijn ervaringen met jullie te delen. In deze eerste blog wil ik je kennis laten maken met de mensen.
De Gambianen
Wij hebben de Gambianen leren kennen als hele vriendelijke mensen. Vaak ook mooie mensen. Veel mensen, met name de vrouwen kleden zich heel verzorgd en kleurrijk. Een genot om naar te kijken! De lokale bevolking zoekt veel contact met de buitenlandse toeristen. Je moet wel weten hoe je hier mee om moet gaan. Een hoop mensen bedoelen het goed, maar er zitten er altijd tussen die graag misbruik maken van die rijke toeristen.
Gelukkig kregen we van de reisorganisatie een paar tips, die ik graag aan jullie meegeef, want wij hebben er veel aan gehad:
- Als ze vragen of het je eerste keer is in Gambia: Zeg altijd: NEE! Zeg dat je hier voor de derde keer bent, dan weten ze dat jij geen gemakkelijke prooi bent
- Ze benaderen je vaak op een hele relaxte reggae-achtige manier. Doe lekker relaxt mee. Geef ze een high five en lach naar de mensen. Je krijgt dan een prima interactie.
- Ze vragen altijd je naam en geven die ook aan elkaar door. Zo kan het zijn dat je door iemand aangesproken wordt met jouw naam. Wil je dat niet, dan bedenk je een leuke naam! Ze zijn overigens ook allemaal in Nederland geweest of ze hebben familie die daar woont. Geen probleem, lekker in meegaan.
- Blijft iemand aandringen, dat je echt mee moet naar zijn familie, of naar zijn restaurant, of dat je echt een tour bij hem moet boeken: vertel dat je een afspraak hebt met Lamin, en dat hij alles voor je regelt. Bijna alle oudste zonen in Gambia worden Lamin genoemd. De kans is dus klein dat hij jouw Lamin zou kennen.
- Wees voorzichtig en beleefd bij het maken van foto’s van mensen. Heel veel mensen vinden het niet prettig als ze gefotografeerd worden. Goed om dat te respecteren.
- En tenslotte: gebruik humor. Dat doet wonderen!
Ik wil je graag laten meegenieten van een aantal mensen die ik heb ontmoet.
“Lionel Richie”
Op de eerste dag werd ik direct aangesproken door een jongen op het strand, genaamd “Lionel Richie”. Hij had natuurlijk een restaurant en was ook gids. We hebben een heel leuk gesprek met hem gehad (eerste dag, dus ja, ik had al gezegd dat het onze eerste keer in Gambia was….) Aan het eind van het gesprek kreeg ik een leuk armbandje van hem, waar we hem uiteraard – geheel vrijwillig – wat geld voor gegeven hebben.
De tuinman
Diezelfde dag liepen we door ons prachtige kleinschalige resort, het Coco Ocean Resort. Ze hebben daar een moestuin, waar de hele dag een aantal tuinmannen aan het werk zijn. Ze zijn er erg trots op dat 80% van de groente die in de restaurants geserveerd wordt zelf gekweekt wordt. We liepen langs de moestuin en werden aangesproken door een van de tuinmannen. Hij nodigde ons uit om de moestuin in te komen en legde ons uit wat ze allemaal verbouwen. Ook liet hij van alles proeven. En dat alles onder het genot van zijn gulle glimlach. Een heerlijk warm welkom in Gambia. We zagen hem later in de vakantie nog een aantal keren. Zo kwam hij ons spontaan een bosje bloemen brengen en een andere keer een kokosnoot met een gat erin met een rietje, zodat we de melk konden drinken. Helaas was ik in deze week heel zwaar verkouden. Zodra hij in de gaten had dat ik niet zo lekker was ging hij lemongrass voor me halen, zodat ik daar zelf thee van kon zetten. Super lief!
Schooljuffrouw Awa Njie
We hebben ook een schooltje bezocht. 3 jaar geleden opgericht door Awa Njie, een jonge vrouw, die de ambitie heeft om de jeugd in Gambia verder op weg te helpen. Zij heeft inmiddels een schooltje waar zo’n 100 kinderen les krijgen. We werden hartelijk verwelkomd: alle kinderen op het schoolplein die een mooi welkomstlied voor ons zongen. Ik voelde me bijna prinses Maxima. Na het zingen kregen we een rondleiding. Er wordt les gegeven in erg kleine lokalen, maar met veel aandacht en liefde voor de kinderen. Awa ging op een mooie manier met de kinderen om. Ze had de wind er goed onder, maar op een positieve manier. Mocht je gaan: scholen zijn erg blij met wat spulletjes zoals pennen en schriften, en uiteraard is een financiële bijdrage ook erg welkom. Bewondering voor wat deze vrouw in 3 jaar bereikt heeft.
Taxichauffeur Amadou
Op een avond gingen we naar het dorpje dat een paar kilometer verderop lag om een hapje te eten. Buiten het resort werden we aangesproken door een jongen, die ons verwees naar een taxi aan de overkant van de straat. (Er zijn overigens officiele taxi bedrijven, waar het bordje taxi op staat, maar ook de niet-officiele lokale taxiservices. Qua kosten maakt het niet uit en volgens onze gids kan je ook prima gebruik maken van de niet-offiiciele taxi. En dat deden wij ook. ) Chaffeur Amadou bracht ons naar het dorpje en vertelde ons ook wat de beste restaurants zijn in Senegambia. We hadden een retourprijs afgesproken en wilden hem de helft alvast betalen. Daar wilde hij echter niets van weten. Hij gaf ons zijn kaartje, zodat het restaurant hem kon bellen als we klaar waren met eten en dan zou hij ons op komen halen. Daarna mochten we betalen. Wat een vertrouwen had die man in ons! Nadat we hem hadden laten bellen stond hij zo voor het restaurant. Een van de restaurants overigens die hij ons had aangeraden. En de prijs die we moesten betalen was inderdaad het vooraf afgestemde bedrag.
En dan onze Gambiaanse gids
Een leuke, spontane meid van 23, Ramu heette ze – we mochten haar ook Angel noemen – en ze werkte voor de lokale reisorganisatie African Adventure Tours. Zij is als enige vrouwelijke gids werkzaam voor deze organisatie. Verder zijn het uitsluitend mannen. Het gids zijn wordt daar echt gezien als een beroep voor mannen. Ramu was het daar niet mee eens en heeft er alles aan gedaan om toch als gids te kunnen werken. Vooral de eerste jaren – ze werkte toen nog voor een andere organisatie – is ze heel erg op de proef gesteld. Ze moest hele lange dagen maken, kreeg weinig betaald en werd met de rotklussen opgescheept. Toch gaf ze niet op. Ze zette door en heeft nu een mooie baan als gids, waarbij ze ook de goede trips kan doen. Ze heeft ons een dag meegenomen om het echte Gambia te ontdekken. Dat was een fantastische ervaring. Meer hierover in een volgende blog.
Angel was overigens een beetje verdrietig toen wij er waren. In Gambia is het nog heel gebruikelijk dat mannen meerdere vrouwen hebben. Angels vriend, met wie ze een paar jaar een relatie had, was onlangs getrouwd met een andere vrouw. Angel mocht wel de tweede vrouw worden, maar dat wilde deze geëmancipeerde Gambiaanse niet. Zij wil dat haar man echt voor haar gaat! En terecht natuurlijk!
Glimlach
Wij werden over het algemeen erg blij van deze spontane lieve mensen. Als je ze zelf benadert met een glimlach krijg je altijd een glimlach terug.
Wil je ook naar Gambia?
Ik heb de reis geboekt via onze persoonlijke reisadviseur van The Travel Club. De reis werd uitgevoerd door Corendon.
Meer reisinspiratie? Lees ook de volgende blogs met mijn reiservaringen:
- Tips voor een tripje Berlijn
- Op avontuur bij koffieboer Alejandro in Peru
- Coca kauwen doe je zo!
- Ga je mee naar de markt in Lima?
- Peru, culinaire hoofdstad van de wereld?
