Het jongetje met de pollepel – een culinair sprookje
Er was eens een jongetje. Zijn naam was Jermain. Hij was graag in de keuken als zijn moeder aan het koken was. Hij speelde dan met potten en pannen en keek tussendoor stiekem wat zijn moeder voor lekkers aan het maken was.
Jermaine groeide op en was niet meer altijd het lieve jongetje. Af en toe was hij een echte belhamel. Op school zitten was niets voor Jermain. Hij was liever bezig met zijn handen. Toen hij moest gaan werken koos hij dan ook niet voor een kantoorbaan. Nee, Jermain werd vuilnisman. Lekker buiten bezig zijn. Na een tijdje had hij dat wel gezien. Hij ging iets nieuws uitproberen, gastheer in een restaurant. Dat beviel hem beter.
Op een dag bedacht hij dat werken in de keuken van het restaurant misschien nog wel leuker was. Had zijn moeder ook niet altijd met veel plezier in de keuken gestaan? Het jongetje met de pollepel dook de keuken in. En wie kwam hij daar tegen? De goede tovenaar Soenil. Hij leerde Jermain alle magische geheimen van het koks vak.
Jermaine was een goede leerling en maakte snel vorderingen. Zo snel dat hij graag een eigen restaurant wilde hebben. En zo geschiedde. Restaurant De Rozario was geboren. Jermain leefde zich uit en leerde met vallen en opstaan meer over het ondernemerschap en het leven van een chef kok. Zijn restaurant werd goed ontvangen. Zo goed dat Jermain stiekem droomde over een ster. Jermain bekwaamde zich verder in de keuken, waarbij hij zich vaak liet inspireren door zijn roots, de Indonesische keuken van zijn moeder.
Ondertussen toonde Jermain zich een betrokken ondernemer, die zich hard maakt voor het opleiden van jong talent en ook voor minder bedeelden. Omdat Jermain het zelf ook niet altijd even gemakkelijk heeft gehad in zijn leven vond hij het een mooi gebaar om met kerst mensen uit te nodigen in zijn restaurant die zich dat normaal niet kunnen veroorloven.
Dit alles ging niet ongemerkt voorbij aan de Michelin organisatie. Ook zij zagen dat het restaurant van Jermain het verdiende om een mooie ster te laten twinkelen in Helmond.
En zo kreeg Jermain de felbegeerde – en zeker verdiende – Michelin ster! Wat een mooie bekroning op het werk van Jermain en het team van De Rozario!
En, zoals alle sprookjes horen te eindigen, Jermain kookte nog lang, lekker en gelukkig!
Nawoord:
Tenminste dat laatste hoop ik, en met mij zeker al zijn vaste gasten. Het is namelijk een genot om te eten bij Jermaine. Bovenstaand sprookje is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Jermaine de Rozario. Ik heb uiteraard een hele vrije interpretatie toegepast, geïnspireerd door de kerstgedachte. Sommige sprookjes komen uit. Hoe mooi is dat.
Ik heb Jermain een paar keer ontmoet, in zijn restaurant en ook bij een foodbloggerstour van JRE (Jeunes Restaurateurs) waar Jermain bij aangesloten is. Jermain is een sympathieke gast met het hart op de juiste plaats. Super tof dat Jermain beloond is met een Michelin ster!
Jermaine en team De Rozario: van harte gefeliciteerd met jullie welverdiende ster!
Wil je meer lezen over Jermain? Lees dan ook deze blog: Jermain style lunch bij de Rozario.
Meer info over De Rozario vind je op hun website
Meer lezen over de Michelin sterren 2018 in Nederland? Dat kan op de site van Misset Horeca.
